عباس محمد رحیمی، از زندانیان مقاوم دهه­ ی ١٣٦٠ پس از چند سال مبارزه با بیماری سرطان، در نهایت بامداد ٢٧ دی ١٣٩١ تن به خاموشی داد و از میان ما رفت.

عباس محمد رحیمی جزو نخستین زندانیان سیاسی بعد از انقلاب بود که در سال ١٣۵٨ دستگیر شد و یازده سال از بهترین سال های جوانی اش را در زندان های جمهوری اسلامی و در زیر شکنجه سپری کرد. رژیم سفاک جمهوری اسلامی چهار خواهر و برادر و یک خواهرزاده ی او را در همان دورانی که او در زندان بود، اعدام کرد.

عباس محمد رحیمی، بعد از زندان به مبارزات اش ادامه داد و تا آخرین لحظات زندگی اش با عشق به زندگی، از مبارزات دادخواهانه و عدالتخواهانه اش دست برنداشت.
زندگی و مرگ عباس محمدرحیمی جلوه ای بود از ایستادگی و مقامت نسلی که در سیاه ترین روزهای تاریخ  کشورمان به پا خاست و در مقابل ظلم و نابرابری ایستاد.

کانون زندانیان سیاسی ایران(در تبعید) یاد عباس محمد رحیمی را گرامی می دارد و درگذشت او را به خانواده ی محمد رحیمی به ویژه مادر و فرزند وی، سپهر محمد رحیمی تسلیت می گوید.